Op deze pagina neem ik je mee door mijn worstelingen met mezelf en het systeem
Wie ben ik?
Ik ben Finn Jeths, ik heb me nooit thuis gevoeld. Vanaf mijn geboorte voel ik me een alien die is wakker geworden op een planeet vol pijn en onrecht. Bijna 21 jaar later heb ik mogen leren hoe mooi deze plek kan zijn. Ik heb moeten accepteren dat ik hier ben. Dat ik hier mag zijn, en dat dit niet zonder reden is.
Als kind heb ik altijd vanuit fascinatie proberen te begrijpen hoe deze rare plek in elkaar steekt. Vanuit verwondering gekeken naar alles dat zich hier afspeelt. Ik voelde me dan niet helemaal thuis op aarde maar ik was altijd in contact met mezelf.
Vanuit mijn fascinatie voor het bestaan probeer ik haar te begrijpen, met als uitganspunt dat dit overbodig is.
"Het systeem"
Echter tekenen wij onbewust een sociaal contract op het moment dat we geboren worden. Zeker hier in het westen. We moeten en zullen meedraaien in de ratracemaatschappij die voor ons is vormgegeven. Voor mijn verwondering, fascinatie en bezieling was geen ruimte in de matrix.
Vanaf de basisschool, door naar de middelbare school en dan studeren. In de hoop het spelletje zo goed mogelijk mee te mogen spelen.
Nou ik wou niet spelen, niet dit spel.
Dit is waar de rebel geboren werd. De liefdevolle rebel, dat wel.
​
Van afzonderen tot afzetten. Van strijden naar wegrennen. Ik vond het hier maar niks. Gedwongen te overleven raakte ik ook de connectie met mezelf kwijt. Zo bleef alleen de pijn en het onrecht over. Wat een duister gat.
Maar ook hier bleef ik observeren, leren en voelen. Tot ik in een wiskunde les zat. Het besef ging als een bliksemschicht door me heen: Wat doe ik hier? Ik hervond terplekke mijn verwondering. De rebel wou nu die wist hoe de donkere matrix van binnen was weg uit het donkere gat. Ik begon te klimmen.
De omwenteling
De middelbare school afgerond, 2 opleidingen begonnen en gestopt. Onwijs veel geleerd en weer geworden wat ik altijd was: een spons voor alles dat zich om mij heen afspeelt, om dit te kunnen analyseren en door te geven.
De juiste mensen en momenten kwamen op mijn pad. Leraren, mentoren, vrienden en zielsverwanten.
Nu 5 jaar na die wiskunde les ben ik niet alleen terug thuis bij mezelf maar voel ik me ook thuis op aarde. De tocht door de matrix, het duister en vooral mezelf heeft teweeg gebracht dat ik nu in het oog van de storm kan staan, en me thuis kan voelen op die plek.
Ik kan zeggen dit ben ik, zonder de drang om uit te leggen wie dat is.
Nu
Nu help ik mensen, de wereld en mezelf, om weer vanuit verwondering en fascinatie te leven. Ik deel mijn proces. creëer een ruimte voor de processen van anderen, maar vooral ik leef. Op aarde.
​
Ik heb altijd het gevoel gehad dat er iets groots te gebeuren staat voor de mens tijdens dit leven. Dat ik hier niet zonder reden ben. Jij dus ook niet.
Het spel is perfect, zolang we het spelen zoals het bedoeld is.
